Իմ խորին համոզմամբ՝ մեր երկրում չի կարող լինել և չպետք է լինի ներքին թշնամանք և ներքին ատելություն: Ինչպես այս դահլիճում, այնպես էլ իշխանության մեջ կան գրագետ, պարկեշտ մարդիկ և շրջանակներ, որոնք, անշուշտ, պետք է ունենան իրենց դերակատարումը Հայաստանի զարգացման գործում: Եվ ես վստահ եմ, որ մեր խորհրդաժողովում, իսկապես, տեղ չի ունենա թշնամանքի և անձնական վիրավորանքների բառապաշարը»: Այդ միտքն է արտահայտել իր բացման խոսքում ԲՀԿ-ական պատգամավոր Վահե Հովհաննիսյանը՝ իր կուսակցության կողմից կազմակերպված խորհրդաժողովում:

Անձամբ ես դա պատկերացնում եմ այսպես. 1/ հասարակական ճնշմամբ հասնել նրան, որ սահմանադրական փոփոխությունների գործընթացը կասեցվի, 2/ նույն ճնշմամբ նպաստել 2017 թվականի խորհրդարանական ընտրությունների քիչ թե շատ նորմալ անցկացմանը և ստանալ հարաբերական, ոչ բացարձակ մեծամասնություն: Ոչ բացարձակ, որովհետև հակառակ դեպքում կլինի նույն մենաշնորհը։

Միակ ցանկալի և իրատեսական սցենարը դա է: Ցանկալի՝ ոչ այն պատճառով, որ ԲՀԿ-ն ավելի լավն է, քան ՀՀԿ-ն՝ էական տարբերություն չկա: Բայց այստեղ ոչ թե լավի և վատի խնդիրն է, այլ իշխանության փոփոխելիության, ընտրությունների միջոցով չվերարտադրվելու, պետական համակարգի՝ լճացումից դուրս գալու խնդիրը: Ընդ որում, դա պետք է արվի առանց ներքին թշնամանքի, առանց վհուկների որսի, առանց վրեժխնդրության և կադրային ջարդի: Եթե այդքանը հաջողվի անել, ապա դրանից հետո՝ 2018 թվականին այնքան էլ կարևոր չի լինի, թե ով կզբաղեցնի ՀՀ նախագահի աթոռը: Իհարկե, նույն «հակամենաշնորհային» նկատառումներով ցանկալի է, որ նա չլինի ԲՀԿ-ից կամ Քոչարյանը:

Սա եղած հնարավորներից ամենալավ տարբերակն է: Կա ավելի վատ տարբերակ՝ ՀՀԿ-ն կշարունակի վերարտադրվել: Բայց կա դրանից էլ վատը՝ խժդժություններ և քաոս, որի կազմակերպիչը կուսակցությունները չեն լինի:

Առավոտ

Խմբագրական