… Բոլոր անէծքները թափուելու են վրադ ու հալածելու են քեզ, զի Աստծոյ պատուիրանները չպահպանեցիր…
Տէրը քեզ վրայ երկրի հեռու ծագերից մի ազգ է բերելու, ազգ, ում լեզուն չես հասկանալու…
Աներես ու անզգամ մի ազգ, որ ոչ ծերերին է պատուելու եւ ոչ էլ երիտասարդնելի է ողորմալու…
Որովհետեւ յանուն շռայլութիւնների դու քո Աստծուն ուրախ եւ յօժար սրտով չծառայեցիր…
Գիրք Բ Օրինաց, ԻԸ, 15, 50
Սրիկաները միշտ ջանացել են իրենց ստոր արարմունքները քօղարկել կրօնական շահերի բարոյականութեան եւ հայրենի երկրի նկատմամբ հաւատարմութեամբ։
Հայնրիխ ՀԱՅՆԷ
Խիղճն ու ամօթը յօրինել են հրեաները։
Ադոլֆ ՀԻՏԼԵՐ
Խօսքը Չիկագոյի սպանդանոց առաջնորդող այն այծի մասին է, որ բարեյաջող անցնելուն պէս, ետեւում կամրջակը բացւում էր եւ նրան հնազանդօրէն հետեւող, արեան հոտից խրտնող ու համառող ոչխարի հօտը գահավիժում էր մորթուելու։ Բայց պատահեց այնպէս, որ կամրջակը խափանուելով աւելի շուտ բացուեց եւ նոխազն ինքը առաջինը յայտնուեց մորթազերծարան…
Հայերը իրենց երրորդ հազարամեակի շեմին ունեցան այդպիսի մի նոխազ, որ համոզուած է, թէ ոչխարի հօտը մորթուելն է լինելու իր շռայլ, անառակ, շուայտ եւ խենէշ կեանքն ապրելու գինը։ Եւ վստահաբար, հեթանոսների ու անաստուածների աղմուկ‐աղաղակի ծածկոցի տակ, անձնապաստան խոճիճը Հայ ժողովրդին տանում է մի սպանդանոց, որ ռուսական անօրէն եւ արդէն բացայայտ սանձարձակ կայսրութիւնն է։
Եւ «մտաւորական» ակադեմիկոսները ազգային հերթական ողբերգութեան ընդառաջ՝ գրում են, թէ Երուսաղեմի Հայոց Պատրիարք Նուրհան արքեպիսկոպոս Մանուկյանի առաջին նախազգուշացումից յետոյ կեղծ-կաթողիկոսին հղած «երկրորդ նամակն իր ոճով, ձեւով եւ բովանդակութեամբ առաւել քան անպարկեշտ է, ողջամտութեան բոլոր սահմանները հատող եւ խորը հիասթափութիւն է առաջացնում հայ եկեղեցու յուրաքանչիւր հավատացեալի հոգում: Բարձրաստիճան եկեղեցականին վայել չէ նման ոճով, լեզուով եւ դարձուածքներով արտահայտուել Հայոց Եպիսկոպոսաց առավել եւս նրա Գահակալին»:
Որպիսի՜ անպատկառ երեսպաշտութիւն… Որպիսի՜ սաւոկային բարոյականութիւն… Եկեղեցին, որ ինքը՝ Ժողովուրդն է, հասել է կործանումի եզրին եւ ազգի «իմաստունները» պարկեշտութեան դասեր են տալիս հոգեւորական առաջնորդի իր սրբազան պարտքը կատարող եւ Ճշմարիտ ու անթաքոյց խօսքով ապիկար մարդուն, կաթողիկոսական գահը պղծող Գարեգին Ներսիսեանին։
Այնուհետեւ ակադեմիականները յորդորում, թէ կեղծ‐կաթողիկոսին «իզուր պետք չէ զրպարտել»: Բանից պարզւում է, որ սյս «ուսեալ‐գիտունների» համոզումով զրպարտել կարելի է, եթէ «իզուր չէ», այլ որոշակի նպատակ է հետապնդում։ Եւ հենց այդ որոշակի նպատակով իրենք են զրպարտում Նուրհան արք. Մանուկեանին՝ մեկապարանոց մի «փաստով», թէ նա իբր «երեւակայական թշնամի է յօրինում եւ “քաջաբար” պայքարում նրա դէմ» Այնուհետեւ յանդգնում են նաեւ սռնուազն խրատել. «Պատշաճ չէ, որ նման բարձր հոգեւորականն իջնի նման մակարդակի: Հոգեւորական այրը պարտաւոր է պահպանել եկեղեցականին վայել տարրական քաղաքավարութիւնը` յօգուտ Հայ Եկեղեցու կարեւոր եւ բացառիկ շահերի»:
Բայց նախընթաց դրուագներին ծանօթ իմ Ընթերցողը արդէն հրապարակուած փաստերով եւ վկայութիւններով տեղեակ է այն ցինիզմին՝ շնականութեան, որ «Հայ Եկեղեցու կարեւոր եւ բացառիկ շահերը» ծախու հանած Գարեգին Ներսիսեանի «հոգեւոր առաջնորդութեան» կերպն է եւ գործողութիւնների արգահատելի նպատակը։
…Դեռեւս նախանցեալ դարից ռուսական գաղութային տիրակալութեան մէջ հայ մեծահարուստները՝ ջոջապետերը իրենց ոչ միայն շքանշանակիր կուրծքը աւելի զարդարելու, այլեւ պալատական արտօնութիւնները ամբողջապէս շահարկելու նպատակով, ստորացուած ժողովրդին շարունակ զսպում էին այն նկատառումով, որ գանգատուելու կամ բողոքելու դէպքում օտարի դիմաց բացայայտում են ազգային արատները, որոնք «հային պատիւ չեն բերի»… Այս արատաւոր եւ «հաւատարիմ ու հնազանդ» երեւալու ստրկամիտ ստորաքարշութիւնը շարունակուեց նաեւ ամբողջ 20-րդ դարի ընթացքին եւ փոխանցուեց արդէն 21-րդին… Եւ արդէն գրեթէ երկու հարիւր տարի է, ինչ հայութիւնը «հայրենասիրաբար» եւ խաբուսիկ հայրենասիրութեամբ փորձում է իր մէջ թաքցնել թարախի պալարները՝ աւելի ու աւելի բորբոքելով մեր ազգային մարմնի մէջ սկսուած փտախտը։
Ի դէպ, նրանք, այդ ակադեմիական‐վարժապետները հաստատապէս անգէտ են այն խորհրդին, որպիսին է «Եւ ծանիջիք զճշմարտութիւնն, եւ ճշմարտութիւնն ազատեսցէ զձեզ» (Յովհ. Ը 32)։ Հասարակութեան մակերեսին եկած գորշ ու աղտոտ փրուրը ճշմարտութիւնից պաշտպանուելու վահան է ընտրել նորատարազ politcorrect-ութեան (հայերէն՝ քաղաքա-վարութիւն) մասին ականջի ծայրով լսածը… Ուստի, իր բռիութեան պատճառով ամենուրէք «արժանապատւութիւն վիրաւորող» ծանր մեղք է կարծում բացէ ի բաց եւ ճակատին ասուած ճշմարիտ խօսքը։
Եւ ի՞նչ են ակնարկում, երբ խօսում են «Հայ Եկեղեցու կարեւոր եւ բացառիկ շահերից»… Անշուշտ եւ անկասկած՝ Ներսիսեան եղբայրների եւ նրանց մերձաւոր ու ձեռնասուն շրջապատի շահերը… Բոլոր նրանց, ովքեր, այո՛, անհագուրդ շահամոլութեամբ, յիրաւի, «իրենց գերխնդիրն են համարում ոչ միայն մեր Սուրբ Եկեղեցին պառակտելը, նաեւ մեր պետութեան հիմքերը խարխլելը, հայ մարդուն Հայրենիք, Կրօն և Ազգութիւն չճանաչող օտարամոլ ամբոխ դարձնելը»:
Այս է իրականութիւնը…
Դեռեւս իր առաջին նամակով, որ թուագրուած է «Նոյեմբեր 3, 2000», այսինքն արիւնաթաթախ Հոկտեմբեր 27-ից մէկ տարի յետոյ, Ամենապատիւ Պատրիարք Մութաֆեանը դեռ այն ժամանակ տարակուսանքով արձանագրում է, որ կեղծ‐կաթողիկոսը խախտում է եկեղեցու կանոնադրությամբ, զանց է առնում պատիրաքների կարծիքը Հայ եկեղեցու կանոնադրութեանը հակառակ միանձնեայ որոշումներ կայացնելու, Մոսկուայի թեմի առաջնորդ Տիրան սրբազանին ոտքի վրայ պաշտօնանկ եւ արեւմտեան կիսագնդից ձեռքի հեռախօսոսվ կարգալոյծ անելու եւ Գերագույն հոգեւոր խորհուրդը կամայականօրէն ցրելու ու նոր անդամներ նշանակելու առիթով:
Նամակն աւարտւում է այսպիսի առաջարկութեամբ. «Վերոյիշեալ եւ այլ պարգայից վերաբերեալ մենք միշտ պատրաստ ենք Ձեզի հետ խորհրդակցելու, եւ կ’առաջարկենք, որ յարմար առիթով մը երբ Եւրոպա գտնուիք, թերեւս միմիայն երեքս՝ Մայր Աթոռ Սուրբ
Էջմիածնի, Սուրբ Երուսաղէմի եւ Կ. Պոլսոյ Աթոռակալներս մէկտեղուինք խորհրդակցութեան մը համար»։
Այնպէս որ ակադեմիականները դարձեալ ստում են, թէ պատրիարքներն են իրենց «գերխնդիրը համարում եկեղեցին պառակտելն» ու, ո՜վ, երկնային Տէր, որպիսի՜ նենգաբարոյ խարդախութիւն. «խարխլելու մեր պետութեան հիմքերը, հայ մարդուն դարձնելու Հայրենիք, Կրօն և Ազգութիւն չճանաչող օտարամոլ ամբոխի»։
Զսպենք այս «մտաւորականների» հայոց լեզուն խմբագրելու հերթական գայթակղութիւնը եւ գոնէ այսօր Ճանաչենք ճշմարտութիւն, որպէսզի դեռեւս չկորցնենք մեր այն յոյսը, թէ մեզ ազատագրողը Ճշմարտութիւնն է լինելու այն թունաւոր մթնոլորտի մէջ, որտեղ Հայ ազգն է շնչահեղձ լինում ստի, կեղծիքի, ապատեղեկատուութեան, իշխանութիւնների եւ անձամբ կեղծ‐նախագահի կամայական ու ժողովրդին անարգող, Հայ ազգը նուաստացնող եւ բոզաբարոյ գործողութիւնների հետեւանքով։
Վերջերս հրապարակուեց Երուսաղեմի Ամենապատիւ Պատրիարք Նուրհան Արք. Մանուկեանի նամակը, որ նոյնպէս անպատասխան մնաց կղերապետութեան ինքնակալի կողմից։ Ահաւասիկ, թէ ինչ է ասում եւ կրկնում Պատրիարքը.
«Սեպտեմբեր ամսուն, Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի մէջ կայացած Ներկայացուցչական թատերական ժողովի ընթացքին դարձեալ կրկնուած է ու ծեծուած Երուսաղէմի Հայոց Պատրիարքութեան Առաքելական եւ Նուիրապետական Աթոռը վերածել ինչ որ «թեմի» մը տեսակէտը, զոր ձեր գահակալութեան առաջին տարիներուն ներկայացուած էր նոյնպիսի ժողովի մը: Ըսուած է «Պտուղը ծառէն հեռու չիյնար», եւ այս տարի մի քանի վայրահաչ բերաններ՝ Յովնան, Միքայէլ, Հայկազուն եւ Յովակիմ Սրբազաններ հասկնալի պատճառներով, թելադրուած ու տարուած — ոչ այնքան իրենց աթոռներու եւ դիրքերու, այլ աւելի գրպաններու ապահովութենէն — ձեր գլխաւոր եւ միակ մտահոգութիւնը յայտնելով, «քաջաբար» պահանջած են, որ Երուսաղէմի Պատրիարքութիւնը անմիջականօրէն ենթարկուէր Էջմիածնի… Կարծէք չէր բաւեր մեր ամենօրեայ հարցերն ու դժուարութիւնները քրիստոնեայ միւս համայնքներուն հետ, իսկ միւս կողմէն հրեաներու եւ իսլամներուն հետ մեր մշտակայ խնդիրները, հիմա ալ Մայր Աթոռի միաբանութիւնը ձեր նման, խաչակրութեան ելած է Երուսաղէմի Պատրիարքութեան դէմ, տարուած միահեծանութեան մարմաջէ… պտուղը ծառէն հեռու չիյնար:Վեհափա՛ռ, ժամանակին փորձեցիք Երուսաղէմի եւ Պոլսոյ Նուիրապետական Աթոռները չէզոքացնել բայց չյաջողեցաք, եկէ՛ք մէյ մըն ալ մի՛ փորձէք:
Եւ բնաւ մի՛ մոռնաք, որ օտարներ Հայաստանեայց Եկեղեցւոյ ծանօթացած են Երուսաղէմի Հայոց Պատրիարքութեան միջոցաւ: Այս Սրբազան Հաստատութիւնը ամբողջ դարեր տոկացած է մարդկային եւ բնութեան արհաւիրքներուն, ձեր նախնիները, կաթողիկոսներու ամբողջ սերունդներ ճանչցած եւ ընդունած են Պատրիարքութեանս Կանոնադրութիւնն ու Նուիրապետութիւնը, իսկ ի՞նչն է որ ձեզի իրաւունք կու տայ թելադրելու ձեր մանկլաւիկներուն այդպէս ժխտական կեցուածք որդեգրելու Միաբանութեանս դէմ, միթէ դուք ձեզ ձեր նախնիքներէն աւելի խելացի՞ կը կարծէիք: Վաճառականական եւ առեւտրական յատկութիւններ ունենալը անպայմանօրէն խելացիութեան յայտարարներ չեն: Դուք կրնաք մարդ առնել ու ծախել սակայն ԵՐԲԵ՛Ք ՉԷՔ ԿՐՆԱՐ ՍՐԲՈՒԹԻՒՆ ՊԱՀԵԼ ԵՒ ԻՒՐԱՑՆԵԼ»:
Ահաւասիկ, եւս մի դաժան ու ամօթալի ճշմարտութիւն, որ դեռեւս որեւէ ոք չի էլ փորձել ժխտել. «Վաճառականական եւ առեւտրական յատկութիւններ ունենալը անպայմանօրէն խելացիութեան յայտարարներ չեն»: Եւ այս ազնիւ մտահոգութիւնը նոյնպէս «մտաւորական» իմաստունների համար politcorrect չէ, այսինքն անքաղաքաւարութիւն է ի ունկնդրութիւն «հաւատացեալ ժողովրդի» հրապարակել, այլ պետք է ծածկել, թաքցնել, քօղարեկել… նոյնն է թէ՝ ստել, նենգել իրականութիւնը։
Այս խնդրին է անդրադարձել նաեւ «Նոր Մարմա» պարբերականը. «Ցաւալի է կարդալ այս բոլորին մասին: Բնականաբար բացարձակապէս ընդունելի չէ Երուսաղէմի Աթոռը Աթոռ ըլլալէ դադրեցնելու եւ զայն Մայր Աթոռի ենթակայ դարձնելու դիտաւորութիւն մը… Նամակին մէջ դիտել կը տրուի որ վեհափառ հայրապետը տարիներ առաջ նոյն ցանկութիւնը ունեցաւ Պոլսոյ Պատրիարքական Աթոռին նկատմամբ, բայց չյաջողեցաւ»:
Ինչպէս համոզւում ենք, կեղծ‐կաթողիկոսը ոչ մի յորդորանքի ականջալուր չէ։ Եւ երբ հետ զհետէ ս. Էջմիածնի հասցեով նամակները աւելի կտրուկ եւ կոշտ բնոյթ են ստանում, ինչը մէկ անգամեան բնական է երեւոյթի խորտակիչ էութիւնը նկատի ունենալով, ապա պարզւում է, որ Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցին «պառակտելու» գործին են լծուած բոլոր նրանք, ովքեր Գարեգին Ներսիսեանից իրաւմամբ պահանջում են օրինականութիւն եւ Եկեղեցու Կանոնադրութեան նկատմամբ հաւատարմութիւն։
Ի դէպ, ես բնաւ չեմ զարմանում այս տարօրինակ եւ անհեթեթ մտածողութեան վրայ, երբ ակադեմիականները Պոլսի եւ Երուսաղեմի Նուիրապետական Աթոռների տագնապները, շարունակաբար, արդէն տասնհինգ տարի ս. Էջմիածնի մէջ զարգացող կամայականութիւններն ու օրինազանցումները արհամարհելով՝ Ամենապատիւ Պատրիարքներին ճգնում են ներկայացնել իբրեւ պառակտիչների։ Չեմ զարմանում եւ օրինաչափ եմ տեսնում Ռուսաց Հայաստանի մէջ տիրող Կրեմլեան մտածողութեան ընդօրինակութիւնը։ Կրեմլը զաւթում է օտարի տարածքը, պատերազմում է դրացի երկրի դէմ, բայց ռուսական եթերն ու մամուլը լցուած են այն ճիչ‐աղաղակով, թէ հարեւանը իր հողերը սուսիկ‐փուսիկ տալու փոխարէն՝ դիմադրում է։ Ամենուրէք իր իշխանութիւնը տարածող ռազմաշունչ, բայց միշտ ձախաւեր կայսրութեան մասին յաւիտենական մի ճշմարտութիւն, որ Դերենիկ Դեմիրճեանը դեռեւս անցեալ դարասկզբին բացայայտել է «Քաջ Նազար» թատերախաղի մէջ։
Իսկ ս. Էջմիածնից նոյնպիսի ձախաւեր ու ուզուրպատորական գործողութիւնների արդիւնքին շարունակւում են ոչ միայն պաշտօնանկութիւններն ու կարգալուծումները, այլեւ Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցու դաւանանքից հրաժարումները։
Ակադեմիականները գրում են. «Ամենապատիւ Սրբազան, Դուք լաւ գիտէք, որ անմիաբանութիւնն ու երկպառակտումը միշտ էլ չարիք են եղել մեր ժողովրդի անցած ողջ պատմութեան ընթացքում: Ուրեմն ինչո՞ւ ժողովուրդը պիտի իմանայ, որ մեր հաւատքի կարեւորագույն երկու սիւները լուրջ եւ վնասաբեր գժտություն ունեն, որոնք վնասում են մեր եկեղեցու և պետութեան միասնութեանը: Համազգային այս ողբերգութիւնը պէտք է կարողանալ յաղթահարել»:
Հայաստանի մէջ շարունակուող այն միտումին, թէ թարախակալած վէրքերը բացայայտել չի կարելի, քանի որ ամօթ է, հիմա էլ մարդիկ ամաչում են — բայց արդեօք ամաչո՞ւմ են — ժողովրդից։
Բայց անհրաժեշտ է, որ ժողովուրդը եւ ոչ միայն նրա հաւատացեալ մասը, այլեւ բոլորը՝ անաստուածները, աղանդաւոր յայտարարուածները, կռապաշտները եւ մեր ազգային ապագան 10000 կամ 50000 տարուայ վաղեմութեան մէջ որոնողները տեղեակ լինեն, որ մեր Երկիրն ու Ազգը շատ մօտիկ ժամանակներին կը դադարի ոչ միայն ապագայ ունենալ, այլեւ հաւիտենական կորսեան կը մատնուի մեր անյայտ հազարամեակների եւ մշակութային հզօր զարգացումի երկհազարամեայ անցեալը։ Եւ քարուքանդ եղած մեր աշխարհի նիւթական եւ հոգեւոր գոյութեան որոնումները կը լինեն օտարների հետաքրքրասիրութեան ու պեղումների ասպարէզ…
Բայց ես վստահ եմ, որ Երուսաղեմի եւ Պոլսի Պատրիարքութիւնները, Կիլիկիայի Կաթողիկոսութեան հետ միաւորուած՝ կը կարողանան Չարիքը կանխել։ Այս երեքը նուիրապետութիւններն են որ անցեալ մղձաւանջային դարերին, երբ Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցին ու ս. Էջմիածինը օտարի շղթաների մէջ էին, ի տես արտաքին
աշխարհի եւ ի մխիթարութիւն պանդխտացած հայութեան՝ պահպանեցին իրենց առաքելական գոյութիւնն ու հեղինակութիւնը։
Վստահ եմ եւ որ Երուսաղեմի Պատրիարքութիւնը հաստատուն եւ վճռական կը կենայ իր բարձրութեան վրայ եւ կեղծ‐կաթողիկոսի քայքայիչ ծրագրերին կը դիմագրաւի ամենայն վճռականութեամբ։ Նուիրապետական աթոռների միասնական կամքով ու վճռականութեամբ։ Կեղծ‐կաթողիկոսի ցրած որոմը վնասազերծելու եւ Հայաստանեայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու համաշխարհային հեղինակութիւնը եւ սեփական դէմքը պահպանելու վճռականութեամբ։
Ժողովրդի, հայ հասարակութեան ուժերով ու կամքով անպայման կը կարողանանք համազգային այս ողբերգությունը յաղթահարել այնպէս, ինչպէս իր կամքով ու արդարութեամբ իսլամի ու տեղի իշխանութիւնների ոտնձգութիւններին դիմագրաւել է Երուսաղեմի Պատրիարքարանը։
Վասն Հայի…
Վասն մեր Հաւատի…
Վասն մեր Հայրենեաց…
© Կարէն Ա.ՍԻՄՈՆԵԱՆ, Փարիզ, 2014 (շարունակութիւն եօթներորդ եւ աւարտ)
- 15:10Նիկոլ Փաշինյանը Սուրբ Գիրքն ընկալում է աղանդավորական մեկնություններով. Տիգրան քահանա Բադիրյան
- 13:10Ադրբեջանը խլացնում է Արցախի բջջային կապի և համացանցի հասանելիությունը. Արցախի ՄԻՊ
- 13:10Ես չեմ պատմելու, թե ինչպես էր Աննա Հակոբյանը բունկերում գոռում՝ «ուզում ա 5 հազար մարդ մորթվի․․․»․ Միքայել Մինասյան
- 15:102020թ. հուլիսի 1-ից կավելանա մինչև 2 տարեկան երեխաների խնամքի համար տրվող նպաստը՝ 18.000-ի փոխարեն՝ ծնողները կստանան 25.500 դրամ
- 14:106 անգամ բարձրացնելու ենք առաջին երեխայի ծննդյան միանվագ նպաստը՝ 50 հազար դրամից այն դարձնելով 300 հազար դրամ
- 14:10Թուրքիա-Նախիջևան թռիչքների համար Հայաստանի կամ Իրանի օդային տարածքն այլևս չի օգտագործվի
- 12:10Բոլոր զորամասերն 100%-ով ապահովված են ռազմական տեխնիկայով եւ զինամթերքով. ՊԲ N միավորման հրամանատար
- 11:10Հայաստանի լիակատար շրջափակման հեռանկարը. Ինչ զարգացումներ կարող են լինել
- 12:10Ադրբեջանցի գործիչների երեւակայությունը մոլեգնում է. ԼՂՀ ՊՆ
- 15:15Արցախի ՊՆ-ի կոը՝ անվերապահորեն կատարել հրադադարի պահպանման շուրջ պայմանավորվածությունը
29.09.2024 | 20:03
09.09.2024 | 12:51
26.06.2024 | 10:01
31.05.2024 | 12:54
31.05.2024 | 12:10
31.05.2024 | 11:10
29.05.2024 | 15:42
29.05.2024 | 12:10
29.05.2024 | 11:17
28.05.2024 | 13:20
28.05.2024 | 13:02
28.05.2024 | 11:17
28.05.2024 | 11:11
28.05.2024 | 10:37
24.05.2024 | 15:10
24.05.2024 | 13:10
24.05.2024 | 12:17
24.05.2024 | 11:29
23.05.2024 | 15:10
23.05.2024 | 14:10
23.05.2024 | 13:10
23.05.2024 | 11:10
22.05.2024 | 15:10
22.05.2024 | 14:10
22.05.2024 | 13:10
22.05.2024 | 12:10
22.05.2024 | 11:10
21.05.2024 | 15:10
21.05.2024 | 14:10
21.05.2024 | 13:10
21.05.2024 | 12:10
21.05.2024 | 11:10
20.05.2024 | 15:10
20.05.2024 | 14:10
20.05.2024 | 13:10
20.05.2024 | 12:10
-
Հասցե` Հայաստան, 0023, Երևան, Արշակունյաց 2
Հեռ: +374 (10) 06 06 23 (413, 414), +374 (99) 53 58 26
Էլ. փոստ` armv12@mail.ru -
2010-2011 © Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են:
Մեջբերումներ անելիս հղումը armversion.com-ին
պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ
ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն
առանց armversion.com-ին հղման արգելվում է: -
Կայքում արտահայտված կարծիքների համընկնումը
խմբագրության տեսակետի հետ պարտադիր չէ:
Գովազդների բովանդակության համար
կայքը պատասխանատվություն չի կրում:
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Copyright “Armversion.com” 2010.