Մեր օրերուն, ԱՆԱՄՕԹՈՒԹԻՒՆԸ այնքան ի պատուի է, որ յանցագործ մարդը, առանց դոյզն ինչ ամչնալու, կրնայ աչքիդ մէջ նայիլ լկտիաբար, կարծես լռելեայն հասկցնելով քեզի որ ինք ՀՊԱՐՏ է իր ըրածով, եւ որ զայն մեղադրողն է յանցաւորը….Արժէքները այնքան գլխիվայր շրջած են, որ ներկայիս անմեղ մարդն է որ կ’ամչնայ ուրիշին գործած մէկ յանցանքին համար եւ նոյնիսկ ի՛նք պատասխանատու կը զգայ անոր համար….Ի՞նչ ընել այս կացութեան դիմաց….Հանրութիւնը պիտի ԿԵՑՈՒԱԾՔ ունենայ բարոյազուրկ մարդուն եւ յանցագործին նկատմամբ: Այն անձինք, որ չունին նման կեցուածք եւ կը շարունակեն խնկարկել յանցագործն ու զեղծարարը, անոնց համահաւասար են բարոյապէս….

***

ԲԱՌԸ, յաւիտենական բառը….Բառը մտածողութիւն է, ոգի եւ շունչ է, ապրում ու յոյզ, խռովք ու տագնապ, տեսիլք ու տեսլական….Կենսատրոփ կեանք է բառը…..Բայց, զգո՛յշ: Բառը միաժամանակ մտքի ազատ թռիչքը կաշկանդող, երեւակայութեան սլացքը խափանող, ապրում-գաղափարներու ալեկոծումը կաղապարող տեսակ մը բանտ է…: Գրողը միշտ ալ պիտի մաքառի ու ոգորի՝ բառին նոր կեանք ու շունչ տալու, նոր կարելիութիւններ, նոր խորութիւններ յայտնաբերելու համար, ստեղծագործական ճիգով անհատնում….

Երան Կույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից