Գալուստ Սահակյանի գիտակցության մակարդակը ամբողջ հանրապետությունում հայտնի է և այն ծառայում է միայն իշխանությանը կուրորեն պաշտպանելուն:

Բոլոր խնդիրների, որոնք առաջ են քաշվում Ազգային ժողովում, լուծում են ստանում ոչ թե օգտավետության ու նպատակահարմարության տեսանկյունից, այլ իշխանության շահերից ելնելով: Եվ Գալուստ Սահակյանը տքնաջան լծված է սեփական ժողովրդի դեմ՝ հանուն իշխանության. թե այդ իշխանությունն ի՞նչ հարցեր է լուծում ժողովրդի համար, նրան ամենևին չի հետաքրքրում, որովհետև ինքն ու իր ընտանիքը տասնյակ տարիներ օգտվում են իշխանության ընձեռած հնարավորություններից, ունեն պաշտոններ ու եկամտի մեծ աղբյուրներ:

Գալուստ Գրիգորիչը ընդդիմության պայքարը հանուն սեփական ժողովրդի ու պետության շահերի որակել է որպես խուլիգանություն և ջեբկիրություն:

«ՀայՌուսգազարդ»-ի համաձայնագիրը, որը պետական սեփականության միջոցներն անհասկանելի օտարում է և թալանում սեփական ժողովրդին, իհարկե, խուլիգանություն և ջեբկիրություն չէ, բայց այդ ամոթալի համաձայնագրի դեմ պայքարը խոլիգանություն ու ջեբկիրությո՞ւն է, իհարկե, ըստ Գալուստ Սահակյանի գիտակցության մակարդակի, կարելի է այս երկրի միջոցները թալանել, վատնել, նվիրել, վաճառել, նպաստել հայաթափությանը, վտանգի տակ դնել պետականության գոյությունը, միայն թե իշխանություններին ստրկամիտ հաճոյանալու առիթ լինի:

Նրա գիտակցությունն ունի միայն մեկ պարզ դոգմա. այն ինչ լավ է իշխանության համար, լավ է  իր համար. հերն էլ անիծած երկրի ու ժողովրդի:

Արա Հարությունյան