Մարդկային ցինիզմն երբեմն սահմաններ չի ճանաչում:

Սա հատկապես բնորոշ է մարդկանց, որոնց միակ ուժը, հասարակության հետ հարաբերվելու միջոցը՝ պաշտոն ունենալն է:

Այդ մարդիկ, պաշտոնը կորցնելու պարագայում, կորցնում են իրականության զգացումը, արտահայտում են մտքեր, որոնք ի ցույց են դնում նրանց կերպարի սնանկությունը, միաժամանակ՝ ողբերգականությունը:

Գորիսի արյունալի դեպքերից հետո, մի տևական շրջան, Սյունիքի նախկին մարզպետ Սուրիկ Խաչատրյանը համառորեն լռում էր՝ նույնիսկ այն բանից հետո, երբ կալանավորեցին որդուն:

Լիսկան խոսեց, երբ նոր մարզպետ նշանակվեց ու զգաց, որ իր նախկին բդեշխությունում վերջնականապես կորցնում է իշխանությունը:

Նոր մարզպետի անձի վրա շատ կենտրոնանալ չեմ ուզում. նկատեմ միայն, որ Վահե Հակոբյանը, մարզպետի շրջանառվող թեկնածուների շարքում, ամենաընկալելին է՝ քաղաքական, իրավիճակային, սերնդային տեսանկյուններից:

Նոր մարզպետի հիմնական առաքելությունը՝ Սյունիքին, հասարակական ընկալման, բովանդակության տեսանկյունից, մարզի կարգավիճակը վերադարձնելն է, ֆեոդալական կարգերի ապամոնտաժումը:

Հիմա դառնանք բուն խնդրին:

Կարդալով Խաչատրյանի հարցազրույցները՝ տպավորություն է ստեղծվում, որ նրա համար PR-շչիկների խումբ է աշխատում, ընդ որում՝ ապաշնորհ խումբ:

Մինչև Վահե Հակոբյանի պաշտոնական նշանակումը՝ Լիսկան համառորեն պնդում էր, որ նրան չի ճանաչում, տպավորություն էր ստեղծում, որ մարզում ինքն է, որ կա:

Թերևս, սա մի հուսահատ փորձ էր՝ նոր մարզպետի նշանակումը կանխելու համար:

Նոր մարզպետի նշանակումից հետո արդեն՝ Խաչատրյանը կերպարանափոխվում է, դառնում է գրագետ արտահայտվող մարդ, հավանաբար՝ հիշում է, որ պատմական գիտությունների թեկնածու է՝ միաժամանակ մոռացության մատնելով կամ արդարացնելով իր արյունոտ ձեռագիրը:

Սակայն ամենաուշագրավը նրա այն պնդումն է, որ հենց ինքն է մարզպետի պաշտոնում առաջադրել Վահեի թեկնածությունը:

Տո մեկը հարցնող լինի, թե քեզ անծանոթ մարդու համար ինչո՞ւ ես միջնորդել, պարոն Լիսկա:

Բայց այդ հարցը Սյունիքի նախկին մարզպետին բնավ չի հետաքրքրում. նրա ասածի շարժառիթներն ավելի քան պրագմատիկ են, ցինիզմին հասնող պրագմատիկ:

Մի կրակոցով փորձում է մի քանի նապաստակ  խփել:

Ուզում է ասել՝ մարզպետ լինեմ-չլինեմ կարող եմ ազդել հանրապետության նախագահի որոշման վրա:

Չեմ ուզում հավատալ այս վարկածին, բայց Սերժ Սարգսյանի շրջապատում, հավանաբար, ծպտյալ լիսկաների պակաս չկա:

Համենայն դեպս, Խաչատրյանի մտքի փայլատակումների օրերին քրգործ հարուցվեց զոհված Ավետիք Բուդաղյանի վիրավոր և տակավին ապաքինվող եղբոր՝ Արտակի դեմ:

Հիմա Լիսկան մեղավոր չի լինի, որ այստեղ-այնտեղ հայտարարի, որ իշխանությունը հենց իր թելադրանքով է վարում նախաքննությունը:

Երբեք չէի ցանկանա հավատալ, որ երկրի բարձրագույն իշխանությանը և մի հանցագործի կապում է մի ընդհանուր մեղք, արյունոտ անցյալ:

Խաչատրյանի հարցազրույցի մյուս մեսիջն այն է, որ  ինքը շարունակելու է մնալ Սյունիքի ֆեոդալ, որովհետև Վահեն իր մարդն է:

Բոլոր սյունեցիները գիտեն, որ այս պնդման մեջ Լիսկան ստում է, աղվեսություն է անում, սակայն նոր մարզպետը խնդիր ունի ապացուցելու, որ Սուրիկ Խաչատրյանի հեռացումով՝ միայն անձ կամ թիմ չի հեռացել, այլ նաև՝ մի ողջ արյունոտ, հանցավոր ժամանակաշրջան:

Վարդանիկը, Լիսկան՝ դրանք սոսոկ անուններ չեն, դրանք խորհրդանշում են պետության ստորադասումը կրիմինալին, օրենքի անզորությունը «ճշտի» առաջ:

Մարդիկ Գյումրիում, Սյունիքում պետք է համոզվեն, որ նոր քաղաքապետը, մարզպետը հասարակական նոր հարաբերությունների, կյանքի նոր որակի խոհրդանիշ են:

Այդ ժամանակ, Վարդանիկի կամ Լիսկայի հարցազրույցները կարող են անհրաժեշտություն լինել երգիծական պարբերականների խմբագիրների համար կամ էլ դառնալ ինքնախոստովանական ցուցմունք՝ նախաքննության մարմիններում:

Սուրեն Սուրենյանց