Մայիս ամիսը մեկնարկեց լավատեսությամբ, որ ԱՄՆ-ն ու Ռուսաստանը պայմանավորվել են Սիրիայի խնդրով միջազգային գագաթնաժողով հրավիրելու հարցում:

Մարդկանց մեջ հույս արթնացավ, որ վերջապես հնարավոր լինի կանխել մարդակուլ քաղաքացիական պատերազմը, որին զոհ են գնացել արդեն 70000-ից ավել մարդիկ. երբեմնի ծաղկուն երկիրը կանգնել է իսկական հումանիտար աղետի առաջ:

Սակայն խորհրդաժողովի հրավիրման համատեքստում՝ հատկապես վերջին օրերին, գնալով ավելի են սաստկանում միտումները, որոնք վկայում են արաբական երկրում ճգնաժամի խորացման, պատերազմի աշխարհագրության հնարավոր մեծացման մասին:

Նախ, առայժմ հաստակեցված չէ միջազգային համաժողովի մասնակիցների ձևաչափը: Օրինակ, պաշտոնական Դամասկոսը հայտարարել է, որ պատրաստ է մասնակցել համաժողովին՝ ընդսմին հասկացնելով, որ նախագահ Ասադի հրաժարականի մասին խոսք լինել չի կարող:

Սիրիական ընդդիմության շարքերում կատարյալ խառնաշփոթ է, մասնավորապես՝ դրա արմատական թևը պնդում է, որ գագաթնաժողովին կմասնակցի միայն Ասադի հրաժարականից հետո:

Գագաթնաժողովի մասնակցության մասով այլ խնդիրներ էլ կան: Օրինակ, Իրանը մտադիր է մասնակցել դրան, Ֆրանսիան կտրականապես ընդդիմանում է Թեհրանի ներկայությանը:

Երկրորդ. խորհրդաժողովին ընդառաջ՝ միջազգային խաղացողները փորձում են ուժեղացնել իրենց հաղթաթղթերը:

Ռուսատանը վերահաստատել է իր պատրաստակամությունը՝ Սիրիային ռուսական С-300 զենիթահրթիռային համակարգեր և 10 հատ ՄիԳ-29 կործանիչներ տրամադրելու հարցում: Պարզ է, որ Մոսկվայի հնարավոր մատակարարումները մեկ-երկու օրվա հարց չեն, սակայն հարուցել են Իսրայելի և միջազգային հանրության լուրջ անհանգստությունը:

Եվրամիությունն, իր հերթին, վերացրել է սիրիական ընդդիմությանը զենք մատակարարելու էմբարգոն: Սա, իր հերթին, լարվածություն է առաջացրել Ասադին աջակցող երկրների մոտ, թեև եվրոպական որևէ երկիր չի շտապում զինել սիրիական ընդդիմությանը:

Երրորդ. էապես մեծացել է սիրական պատերազմի աշխարհագրությունը: Լիբանանյան «Հըզբոլլահ» ահաբեկչական խմբավորումը բացահայտորեն մասնակցում է ռազմական գործողություններին՝ ունենալով Ասադի ռեժիմի և Իրանի աջակցությունը:

Սա պարարտ հող է ստեղծում, որ Իսրայելն ուղղակիորեն ներքաշվի ռազմական գործողությունների հորձանուտում:

Սիրիային սահմանակից Լիբանանում սկսվել են բախումները՝ Ասադի կողմնակիցների և հակառակորդների միջև՝ պատճառ դառնալով զոհերի:

Հորդանանը կանգնած է կոլապսի առաջ. այստեղ են հանգրվանել Սիրիային լքած հազարավոր փախստականներ՝ իրենց պրոբլեմներով և հակասություններով:

Եվ վերջապես, գնալով ընդգծվում է արյունոտ այս պատերազմի կրոնական ասպեկտը՝ հակամարտությունը շիաների և սունիների միջև:

Այս ամենը մաշում է այն լավատեսությունը, որ կար միջազգային գագաթնաժողովի նկատմամբ:

Այնպիսի տպավորություն է, որ սիրիական ճգնաժամն՝ ոչ թե կարգավորվելու է, այլ՝ ընդլայնելու է իր մասշտաբները:

Սուրեն Սուրենյանց