ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանը սովորություն ունի կարևոր իրադարձություններից առաջ՝ բացակայել երկրից:

Այս անգամ էլ նա, իր հաշվին, արձակուրդ է վերցրել և մինչև ապրիլի 19-ը բացակայելու է հանրապետությունից, պաշտոնական ձևակերպմամբ՝ անձնական գործերով:

Պաշտոնական ձևակերպմանը, սակայն, նույնիսկ տասներորդ դասարանցին չի հավատա, մանավանդ որ՝ «անձնական գործը» մեջտեղ եկավ երկու կարևորագույն իրադարձություններից առաջ՝ նոր վարչապետի նշանակում և կառավարության ձևավորում, Երևանի ավագանու ընտրություններ:

Տվյալ պարագայում՝ «անձնական գործ» ասվածը կարող է վերաբերել խորհրդարանի խոսնակի քաղաքական կարգավիճակին կամ այն դերակատարությանը, որ նա ունի իշխանության համակարգում:

Զուտ ֆորմալ առումով՝ Աբրահամյանն երկրի խորհրդարանի ղեկավարն է, պետության երկրորդ պաշտոնյան: Սակայն նրա ոչ պաշտոնական կամ չգրված «պաշտոններն» ավելի շատ են. նա Գագիկ Ծառուկյանի խնամին է, ում կուսակցությունն այս օրերին ակտիվորեն «մարտնչում» է ՀՀԿ մենաշնորհի դեմ և, ըստ որոշ չարախոսների՝ ֆինանսավորել  է Լևոն Տեր-Պետրոսյանի կուսակցության էլիտար համագումարը: Խորհրդարանի խոսնակը նաև մարդ է, ով ապահովում է իշխանություն-քրեաօլիգարխիկ համակարգ կապը: Ի դեպ, «կապավորի» այս ֆունկցիան էլ նա հմտորեն օգտագործում է՝ իշխանության թիմում իր դիրքն ամրապնդելու համար:

Բայց ժամանակները փոխվել են, ոմանց արժեքը բարձրացել է, մյուսներինն ՝ընկել: Նաև դերերն են փոխվել:

Գուցե պարոն Աբրահամյանը Դուբայ է գնացել. այնտեղ է հավաքվում մեր օլիգարխիկ ծաղկաբույլը, երբ նրան ասելու բան են ունենում, կամ,երբ նրանք են ասելու բան ունենում:

Ուստի չզարմանաք, եթե լսեք, որ այս օրերին պատահաբար Դուբայում են եղել նաև հայ օլիգարխները, ովքեր նույնքան պատահաբար այնտեղ հանդիպել են մեր պետության երկրորդ դեմքին: Նույնքան պատահաբար նրանք մի կտոր հաց են կիսել, իրար ջան ասել ու լսել, ձեռի հետ էլ մեր տառապած հայրենիքի հոգսերով են տապակվել:

Ինձ այլ բան է հետաքրքրում. «պատահական» այդ հանդիպման ժամանակ՝ Աբրահամյանն ասելո՞ւ է, թե՞ լսելու է, սուրհանդա՞կ է, թե՞ կապավոր:

Այս հարցի պատասխանից ահագին բան է փոխվելու:

Եթե ասելու է, ուրեմն՝ օլիգարխներին խորհուրդ է տալու իրենց կայֆերի մի մասը թողել Դուբայի պլյաժներում ու սաունաներում: Համ էլ, այդ դեպքում, մի տեսակ, նրա կարգավիճակն է փոխվում. նա կապավորից վերածվում է շեֆի կողմից գործուղված սուրհանդակի, որը չհասկացողների համար բարձրաձայն պետք է ընթերցի Նազարյան Ներսոյին աշխատանքից հեռացնելու պաշտոնական մոտիվացիան, պատճառը:

Եթե գնացել է լսելու, ինքն է հաղթաթուղթով գալու Երևան, բա թե՝ նախագահ ջան, էն մեր փողատեր տղերքը Լևոնի խելքին են ընկել ու բուրժուա-դեմոկրատական հեղափոխության ծրագիր են մշակում: Դե նախագահն էլ մի բան կզիջի մեր բուրժուաներին, «կապավորի» պաշտոնն էլ կշարունակի վստահել դավադրություն բացահայտած, խիստ հոգատար խոսնակին:

Մնում է խորհրդարանի նախագահը շատ չուշանա: Մեկ էլ տեսար՝ նախագահին այլևս Դուբայից խաբարները չհետաքրքրեն: Սերժն էլ է մարդ, կարող է չէ՞, ազդվել վերանշանակված վարչապետի բոցաշունչ հակաօլիգարխիկ ելույթից…

Սուրեն Սուրենյանց