Չգիտեմ՝ կհաղթի՞,թե՞ոչ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի նախաձեռնած Բարևի հեղափոխությունը, սակայն մեկ այլ «հեղափոխության» հարցում մենք հաստատ «առաջատար ենք», ընդ որում՝ ոչ միայն մեր տարածաշրջանում, այլև՝ նախկին խորհրդային ողջ երկրների մեջ:

Խոսքն արտագաղթի մասին է, որը գլխավոր թեմա է առնվազն վերջին երկու ընտրարշավներում, սակայն ընդդիմության բաժակաճառի և ընդդիմության փնթփնթոցի համատեքստում: Իշխանության համար պայքարողները չեն մատնանշում այն մեխանիզմները, որոնց միջոցով կարելի է բարձրացնել կառավարման որակը, քաղաքացու կենսամակարդակը, ստեղծել քաղաքացու ինքնադրսևորման հավասար հնարավորություններ: Առանց այս թեմաների արծարծման՝ արտագաղթի մասին կարող են խոսել նաև խոհանոցում առավոտյան սուրճի շուրջ զրույցի բռնված պարապ կանայք:

Ընդդիմությունն արտագաղթի թեման վերածվել է բայղուշության, իշխանությունն էլ անհաջող փորձեր է անում արտագաղթին ռացիոնալիզմ հաղորդելու հարցում. իբրև թե մեր հայրենակիցների դրական հավակնություններն են նրանց օտար ափեր տանում:

Իրականության մեջ, մարդիկ լքում են հայրենիքը, որովհետև այս երկրում հեռանկար չեն տեսնում՝ իրենց, ու առավել ևս՝ երեխաների համար: Դատելով Gallup-ի հարցման տվյալներից՝ հետխորհդային տարածքում Հայաստանն առաջատարն է «Ոտքերի հեղափոխության» վարկածով:

«Եթե Ձեզ հնարավորություն ընձեռվեր, Դուք կհաստատեի՞ք բնակություն այլ երկրում, թե՞ կնախընտրեիք շարունակել ապրել Ձեր հայրենիքում»։

Ահա հարցը, որ սոցիոլոգները տվել են հետխորհրդային 12 երկրների քաղաքացիների: Հայաստանցիներն առաջատարն են. նրանց 40 տոկոսը մտադիր է լքել երկիրը: Համեմատության համար նշենք, որ վրացիների և ադրբեջանցիների միայն միայն 14-ական տոկոսն է մտադիր օտար ափերում փնտրել օրվա հացը:

Իհարկե, իշխանության ներկայացուցիչները կարող են ասել, որ  Gallup -ի հարցման տվյալներն իրական չեն: Միանգամից կհամաձայնեմ՝ պայմանով, եթե նրանք այդ նույն Gallup-ով մեր գլուխները չարդուկեն, երբ ամեն ընտրությունից հետո իրենց ընտրակեղծարարությունը քողարկում են հենց այդ կազմակերպության անցկացրած հարցումներով:

Դժբախտաբար, այս անգամ Gallup-ի հարցումներն ինձ արժանահավատ են թվում: Ու եթե այդպիսի չարաբաստիկ տեմպերով Հայաստանը դատարկվի, հաջորդ ընտրություներում իշխանությունը փող ծախսելու խնդիր չի ունենա. փոփոխությունների ռեսուրս երկրում պարզապես չի լինի: Րաֆֆու բարևելու գործն էլ կհեշտանա. Երկրում մնացած ողջ ժողովրդին կարելի է մի օր հավաքել Ազատության հրապարակում և բոլորին մի քանի անգամ ձեռքով բարևել՝ առանց հարյուրավոր կիլոմետրեր կտրելու:

Սուրեն Սուրենյանց