Ըստ իս, Րաֆֆի Հովհաննիսյանին պետք է օգնել: Այսինքն, ստվերել: Դիցուք, Ռուբեն Հախվերդյանը դա լավ է անում: Ասում է, որ Րաֆֆին ընտրված նախագահ է, շարունակությունն ավելի որոշակի է՝ այս իշխանությունները քաղաքական դիակներ են, եթե ամոթ, աբուռ ունենային, վաղուց հրաժարական էին տվել: Րաֆֆին այսպիսի բառեր չի ասի: Խնդիրը բառերի մեջ եղած ագրեսիան չէ, որովհետեւ Րաֆֆիի բառերում ագրեսիա չկա ու գնալով ավելի անհասկանալի է դառնում, թե ինչու՞, ըստ նրա, Սերժ Սարգսյանը պիտի ինքնաբացարկ հայտնի: Ես կարող եմ մտածել, որ Րաֆֆին ճիշտ ճանապարհ է ընտրել, ավելին, որ նա պետք է հանգիստ թողնի Սերժ Սարգսյանին ու Երեւանի ավագանու պոչից բռնի: Շատ բան կարող եմ մտածել: Որ, ասենք, ՀՀԿ-ն ու Գեղամյանը նախկինը չեն: Հիմա նրանք հրեշտակներից 5 պակաս են: Բայց մոտավորապես հենց դա են ասում միջազգային դիտորդները, պետական բոլոր չինովնիկները: «Մեկ քայլ առաջ»,-ասում են նրանք ընտրությունների մասին: Իսկ ես ասում եմ՝ երկու քայլ առաջ: Ես ուղղակի չգիտեմ, թե այդքանն ասելուց հետո ինչու՞ չի բացահայտվում մարտի 1-ը, ինչու՞ է Վատիկան ուղարկվում Սերժ Սարգսյանի փեսան,-եթե իհարկե Վատիկանից ընտանիքի հարազատի են պահանջել,-ոչ թե՝ գործող նախագահի եղբայրը: Ես չեմ կարող ասել, թե մարդիկ ինչու՞ են փողոց դուրս գալիս: Միայն կարող եմ զարմանալ՝ թե ինչու՞ են Րաֆֆի Հովհաննիսյանի հետեւից գնում: Դրա պատասխանն էլ կա՝ ինքն է հավաքել ամենաշատ ձայները: Նրա քվեներն են կեղծվել: Ես ուզում եմ արդարացման փիլիսոփայությամբ զբաղվել: Ես ուզում եմ մտածել, որ ՀՀԿ-ում անբարոյականներ չկան, որ այնտեղ ոչ ոք փողի մասին չի մտածում եւ հենց նույն պատճառով, որ փողն ամենաէականը չէ, մարդիկ վազում են ՀՀԿ, քանի որ բոլոր մյուս կուսակցություններում փողն էական է: Ես, մի խոսքով, ինչպես հասկացաք, արդարացման փիլիսոփայությունը 5 պակաս եմ դնում հոգեկան անհավասարակշռությունից: Բայց ես ուզում եմ գնալ այդ ճանապարհով: Ինչու՞: Որովհետեւ 1996-ից մարդիկ փողոց են դուրս գալիս, ԱԺ ճաղեր են կոտրում, Բաղրամյան փողոց են գրավում, չերյոմուխայի ու տանկերի տակ են վազում, իսկ իշխանությունը հաստատուն է: Կուսակցություններից մեկը,-ի դեպ, ոչ ՀՀԿ-ն,-վկայակոչում էր Նժդեհին, չէ՞, ըստ որի՝ ուժն է ծնում իրավունք: Նշանակում է՝ իշխանությունը միշտ ճիշտ է: Ցանկացած ՀՀԿ-ական կաշառակեր հենց այս արդարացման փիլիսոփայության հանրայնացման մասին է երազում: Ահա ինչու ուզուրպացված են հեռուստաընկերությունները, ինտերնետային վարկանիշային աղյուսակներում Սուրբ աթոռի դռներից 5 պակաս Փեսայի լրատվական կայքերն ամենաառաջատարն են: Որպեսզի արդարացման փիլիսոփայությունը հաղթի: Րաֆֆի Հովհաննիսյանը արդարացման փիլիսոփայության մունետիկն է, իշխանություններն այլեւս միայնակ չեն իրենց ջանքերում: Ավելին, նրանք հիմա հանգստանում են, ու պատահական չէ, որ ՍերԺ Սարգսյանը փեսային Վատիկան է ուղարկում: Րաֆֆի Հովհաննիսյանը միաժամանակ ամեն ինչ է, նրան հեշտ է ցիտելը, ասենք, բոլոր հեռուստալրատվական ծրագրերով, նրա միտինգները նույնիսկ Շողակաթը կարող է լուսաբանել: Այդ մարդը միաժամանակ ամեն ինչ է: Բայց ոչ՝ ընդդիմություն: Ահա ինչու եմ ասում՝ նրան պետք է ստվերել: Ինչպես Չինաստանում են ստվերել Մաո Ցզե Դունին: Նրան աստվածացնում են, բայց ազատական տնտեսական քաղաքականություն են իրականացնում: Մաո Ցզե Դունն իր մղձավանջներում էլ չի տեսել այսպիսի տնտեսական քաղաքականությամբ Չինաստան: Արդարացման փիլիսոփայությունը (teodicea-հուն.) հրեշների փիլիսոփայությունն է, որը հոգեւոր աշխարհում առաջ քաշեց գերմանացի փիլիսոփա Վիլհեմ Լայբնիցը: Նա ասում էր, որ չնայած չարի գոյությանը, Աստված արդար է: ՀՀԿ-ն իր ղեկավարով արդար է, չնայած 15 տարի այդ կուսակցությունն իր առաջնորդներով այս երկրի գլխին բարդեց բոլոր հնարավոր չարիքները: Եվ հիմա ոչ մի ճանապարհ չկա ազատվելու այդ չարիքից: Որովհետեւ աստվածացրել ենք ընտրակաշառքով, մարտի 1-ը կուլ տալով, նրանց խաղի կանոններով խաղալով: Եվ Րաֆֆի Հովհաննիսյանն առաջինն է, ով ընդդիմության դաշտից է հրապարակավ կոչ անում ընդունել այդ խաղի կանոնները, ասում է, որ արյուն չի թափվելու, բայց խոստանում է իր կյանքի գնով հասնել ինքնաբացարկի, պահանջում է Սյունիքի մարզպետի հրաժարականը բոլոր մնացած մարզերում, որտեղ արձանագրում է տվյալ մարզի մարզպետի իրականացրած կեղծիքները: Արդարացման փիլիսոփայությունը ծնվել է Աստծո աշխարհը չհասկանալուց: Հենց այդպես էլ ծնվում է ՀՀԿ-ի եւ նրա առաջնորդի արդարացման փիլիսոփայությունը ընդդիմադիր դաշտից:

Մհեր Արշակյան

ejournal.am