Օրերս ԲՀԿ արմատական թևի կարկառուն ներկայացուցիչներից մեկը մեզ հետ մասնավոր զրույցում տեսակետ հայտնեց, որ Սերժ Սարգսյանը ձայն չունի, և ընտրությունների ելքը խիստ անորոշ է:

Այս ընտրությունները բավականին առնաձնահատուկ ստացվեցին, որովհետև դրանք բոլոր կարգի սխեմնաներից դուրս են. երկար տարիներ ընդդիմադիրները միտինգներ էին անում` ողջ ժողովրդին ոտքի հանած, հետո իրենք գնում էին տուն` մի դեպքում թեյ խմելու, մյուս դեպքում՝ «տնային կալանքի», մի դեպքում` ժողովրդին ջրցանի տանելով, մյուս դեպքում` արյան, այս անգամ նման բան չկա, սակայն արյուն բոլոր դեպքերում թափվեց, որը մինչ այս պահը և այնուհանդերձ, ինչպես նախորդ բոլոր ընտրությունների ժամանակ եղավ, ֆորս-մաժորի չհանգեցրեց այն պարզ պատճառով, որ ընտրությունների ելքը դրանից չփոխվեց. գոնե առայժմ:

Իհարկե, եթե ելնենք կոնսպիրացիոն դրույթներից ու այն հաթաթայից, որ տվեց նախորդ օրը ոչ անհայտ թեկնածու էպոսագետը, առ այն, որ «Սերժ Սարգսյանը թող իմանա, որ իր մոտ բան չի ստացվելու», ընդորում, նա նկատի ուներ իր ձերբակալման հնարավորությունը` բոլոր «հետևանքներով» հանդերձ, կարելի է եզրակացություն անել, որ բավականին տեղեկացված, «տյոմնի» խաղացող Էպոսագետն ինչ-որ բան գիտի, որ այդպես «ինքնավստահ» է իրեն զգում: Բայց դե մյուս կողմից էլ, նա նույնքան ինքնավստահ պնդում էր, թե ութսունմեկ  տոկոսով հաղթելու է այս ընտրություններում:

Ասել է` այս ընտրությունները ոչ միայն էկզոտիկ, վիրտուալ, այլև սողացող ընթացակարգեր ունեն, որոնք ոչ բոլորին են հասու, և այդ իսկ պատճառով ցանկացած պահի այս կոմպոնենտները կարող են վերածվել թե լոկալ, թե տոտալ ֆորս-մաժորների:

Պետք է նաև արձանագրել, որ Սերժ Սարգսյանն էլ «մի անգամ ամուսանացածներից չէ». նրան հատուկ է գնդակն օդում բռնելու մարտավարությունը. Հայրիկյանի մահափորձով պարտադրված ֆորս-մաժորը նա հաղթահարեց հենց նույն մահափորձվածի` Պարույր Հայրիկյանի միջոցով: Հայստանյան փորձագիտական շրջանակներում ընդունված կարծիք է, որ Հայաստանում արևմուտքը դժվար թե գնար որևէ այդ կարգի «սապոգային-այունոտ», միջադեպերի, որքան էլ ոչ անհայտ Աշոտ Մանուչարյանը պնդի, որ քսանյոթի հետևում կանգնած էր ֆրանս-ամերիկյան «հետքը», իր հերթին Պարույր Հայրիկյանն անչափ ուղիղ տեքստով իր մահափորձի մեջ մեղադրեց կայսերական Ռուսաստանին:

Կարծում ենք. մի կողմից Ռուսաստանի, մյուս կողմից Սեդրակյանի անունների բարձրաձայնումը հենց այնպես չէր: Առաջինով հնարավորություն ստեղծվեց այդ զգուշացմամբ կուլիսային բանակցություններ, նույնիսկ «բազարի» նստել արտաքին «գետինը» ներկայացնողների հետ. չմոռանանք, որ նույն մահափորձի «պահին» աշխուժացան և Ռուսաստանի, և արևմուտքի ներկարյացուցիչները, էլ չենք ասում, թե ինչ աշխուժություն էր հայոց արևմտյան դիվանագիական «կորպուսում»`  ի դեմս «նորաթուխ բլոգեր»` Մեծ Բրիտանիայի և Լեհաստանի դեպանների:

Իսկ Վարդան Սեդրակյանի դեպքում, անդրկուլիսյան բանակցությունները կընթանան` մի կողմից ներքին, մյուս կողմից արտաքին` Հայրիկյանի կողմից «իմպերիալիստներ» անվանվածների հետ:

Պարտիան, ոնց երևում է, դեռ բաց է այն պարզ պատճառով, որ Սերժ Սարգսյանի նյարդերը մասամբ չեն դիմանում, և նա որոշակի կիքսեր է թույլ տալիս, որը նրա պրակտիկայում հազվադեպ է պատահում, սակայն, վերջին օրերին կարծես օրինաչափության է վերածվում:

Վահե Հովսեփյան