Տավուշի մարզի, և մասնավորապես` «տեղական նշանակության» մարմնավաճառները Սարգյուլ Սիրեկանյանի ճաշարանն ու  «Կոծոյի օբյեկտը» դարձրել են «ջրի ճամփա», բայց այդ «տրանզիտից» տուժել է Իջևանի վագոն-տնակներից մեկի բնակիչ, 54-ամյա Կարինե Օթարյանը: Եթե դատավճիռը մտնի օրինական ուժի մեջ, նա ստիպված կլինի առաջիկա գոնե չորս տարվա ընթացքում հեռու մնալ հյուրանոցային բիզնեսի համակարգում աշխատելուց, որ շառից, փորձանքից ու պատժից հեռու լինի:

Կարինե Օթարյանը, ով մեղադրվում է երկու և ավելի անձանց օգտագործելով պոռնկությամբ զբաղվելուն նպաստելու մեջ, Տավուշի մարզի առաջին ատյանի դատարանի կողմից դատապարտվել է 3 տարվա պայմանական ազատազրկման`  4 տարվա փորձաշրջանով: Ըստ մեղադրանքի, այրիացած Կարինեն աշխատելով Իջևանի անկախության փողոցում գտնվող «Իսրայելյան» ՍՊԸ-ին պատկանող սննդի և հանգստի կազմակերպման համալիրում որպես ադմինիստրատոր, հյուրանոցի սենյակները պոռնկությամբ զբաղվելու համար պարբերաբար տրամադրել է մարմնավաճառներ Ալիսա Գրիգորյանին, Անժելա Ղազարյանին, Աննա Խաչինյանին, Զառա Փարսադանյանին, Ալվարդ Մկրտումյանին` հաճախորդ տղամարդկանց հետ հանդիպելու, կենակցելու նպատակով:

Միանգամից ասենք, որ ինչպես նմանատիպ այլ գործերով, այնպես էլ սույն գործով նախաքննական մարմինը «չի գտել» և որպես վկա ներգրավել գոնե մեկ հաճախորդ տղամարդու և իր մեղադրանքը կառուցել է միայն վկա մարմնավաճառների ցուցմունքների վրա: Օրինակ, վկաներ Անժելա Ղազարյանն ու Ալիսա Գրիգորյանը ցուցմունքներ են տվել, որ 2011թ. ձմռան ամիսներին,  Իջևանում, Սարգյուլ Սիրեկանյանի կողմից սպասարկվող ճաշարանում հաց են կերել իրենց հաճախորդ տղամարդկանց, այդ թվում` Իրանի քաղաքացիների հետ, այնուհետև միասին գնացել  «Իսրայելյան» ՍՊԸ-ին պատկանող «Կոծոյենց օբյեկտ»` ռեստորանա-հյուրանոցային համալիր:

Մարմնավաճառները միաբերան նշել են, որ այնտեղի ադմինիստրատոր Կարինեն իմացել է, որ իրենք մարմնավաճառներ են և 8000 դրամով սենյակներ է տրամադրել իրենց` այդ տղամարդկանց հետ սեքսով զբաղվելու համար: Բայց դա միակ դեպքը չի եղել: Բացի այդ,  նման«համագործակցության»4-5 դեպք եղել է: Մեկ-մեկ էլ Կարինեն է զանգել իրենց ու հարցրել` ասենք` տղամարդ կա, գործ կա, եթե ուզում եք` եկեք հյուրանոց:

Կարինե Օթարյանի դեմ նմանատիպ ցուցմունքներ են տվել նաև մյուս վկա մարմնավաճառները` Աննա Խաչինյանը, Զառա Փարսադանյանը և Ալվարդ Մկրտումյանը: Վերջինս տեսել է Կարինեի  հանցանքի «լուրջ» մասը, թե ինչպես է վերջինս իրենց հաճախորդ տղամարդուց 1000 դրամ միջնորդավճար վերցնում (հետաքրքիր է` դրա վրա գրվա՞ծ է եղել «միջնորդավճար», թե՞ տրվել է որպես «չայեվոյ», ինչը սովորաբար տալիս են սպասարկման օբյեկտներում` սրճարաններում, ռեստորաններում…): Այս մարմնավաճառները խոստովանել են, որ իրենք կապը պահպանել են Կարինե Օթարյանի հետ` նաև անձնական շահագրգռավծությունից ելնելով. երբ հաճախորդ են ունեցել, իրենք են զանգել Կարինեին և 5000 դրամով սենյակներ վարձել` տղամարդկանց բավարարելու համար: Կարինեն էլ տվել է` իմանալով, որ իրենք մարմնավաճառ են:

Դատարանում Կարինեն չի ընդունել մեղադրանքը, հրաժարվել է ցուցմունք տալ, սակայն իր հայտնած դիրքորոշման մեջ նշել է, որ, որպես հյուրանոցի ադմինիստրատոր, կատարել է իր պարտականությունները` սահմանված վարձավճարի դիմաց սենյակներ է տրամադրել քաղաքացիներին, այդ թվում այն աղջիկներին, որոնք զբաղվել են մարմնավաճառությամբ: Գանձած գումարները հաջորդ օրը տվել է տնօրենին: Իրեն ոչ ոք չի ասել, որ մարմնավաճառներին սենյակ չտրամադրի:

Գուցե այդ ամենը հաշվի առնելով էլ առաջին ատյանի դատարանը նրան դատապարտել է համապատասխան հոդվածով ( քր. օրի 262 հոդ. 2 մասի 5-րդ կետ) նախատեսված սանկցիայի նվազագույն` 3 տարվա պատժի, որը պետք է պայմանականորեն չկիրառվի, քանի որ Կարինե Օթարյանը նախկինում դատապարտված ու արատավորված չի եղել, դրական բնութագիր ունի, հանցանքը ծանրացնող հանգամանքներ էլ չկան: Սակայն մեղադրող կողմը դատավճիռը բողոքարկել է վերաքննիչ ատյանում և ուզում է, որ ամբաստանյալին ազատազրկման ձևով պատժեն:

Հ. Գ. 1.Հետաքրքիր է` դատախազությունն ինչու՞ նույն հետևողականությամբ չի պատժում մյուս հնարավոր «մեղավորներին». մարմնավաճառները հակահասարակական գործունեությամբ փող են աշխատել, տղամարդիկ` բավարարվել, «օբյեկտատերերը»` օգուտ ստացել, բայց դատախազությունը միայն մի քանի 1000 դրամ վերցրած ադմինիստրատորին է մեղավոր համարել: Բա Կոծոն , Սարգյուլն ու մնացածն ու՞ր են…

Հ.Գ. 2. Քանի որ վերջին երկու տարում վերոնշյալ հոդվածով` հյուրանոցների ադմինիստրատորներին, մենեջերներին, տաքսու վարորդներին դատապարտելու դեպքերը շատ են, երևի թե, ոստիկանությունը ստիպված լինի ինչ-որ բան անել. մարմնավաճառներին ապահովել գործունեության տեսակը հաստատող «լիցենզիաներով» կամ հավաստագրերով, որպեսզի պոտենցիալ դատվողները` տաքսիստները, ադմինիստրատորները կարողանան նրանցից համապատասխան  փաստաթուղթ պահանջել և նոր միայն սահմանափակել նրանց սահմանադրական` տեղաշարժվելու, իրենց ուզած ծառայություններից օգտվելու իրավունքները: Պատկերացրեք` եթե տաքսիստը տվյալ կնոջ ձեռքին եղած« փաստաթղթից»պարզի, որ նա «լիցենզավորված մարմնավաճառ է», կասի՝ «Գնա: Դու փող աշխատես` 1000 դրամի համար ես դատվե՞մ…»:

Էլմիրա Մարտիրոսյան