Այսօր Վարկած ակումբի հյուրերն էին   ՀՀ Ոստիկանության քրեական հետախուզության երրորդ վարչության պետի տեղակալ, Ոստիկանության գնդապետ Նելլի Դուրյանը և հոգեբան Իրինա Ծատուրյանը:

Նախ գնդապետ Դուրյանը ամփոփելով 2012 թվականի արդյունքները, նշեց, որ Ոստիկանությունում գրանցվել է ընտանեկան բռնության 766 դեպք, որոնցից 621-ն ուղղված է եղել իգական սեռի ներկայացուցիչների նկատմամբ, 145-ը արական սեռի ներկայացուցիչների,  իսկ անչափահասների նկատմամբ ընտանիքում գրանցվել է 15 դեպք:

«Անցած տարվա ընթացքում իգական սեռի նկատմամբ գրանցվել է  բռնության 2026 դեպք, որից ընտանեկան բռնության են՝ 621-ը,  սպանության՝ 4, ինքնասպանության հասցնել՝ 1,  դիտավորությամբ առողջությանը ծանր վնաս պատճառել՝ 2, գերակշիռ մասը առողջությանը թեթև վնաս հասցնելն է՝ 125 դեպք, ծեծը՝ 423 դեպք, իսկ անչափահասների նկատմամբ տեղի է ունեցել բռնության 216 դեպք, որից 15-ը ընտանիքում»,-մանրամասնեց Նելլի Դուրյանը և հավելեց, որ ընտանիքներում տղամարդկանց նկատմամբ նունպես իրականացվել է բռնություն, որը  հիմնականում դրսևորվել է հայր-որդի հարաբերությունների մեջ:

Նրա խոսքով, նախկին տարիների համեմատությամբ, թիվն աճել է , սակայն, ըստ Նելլի Դուրյանի,  դա չի նշանակում, որ ընտանիքում կատարված բռնության դեպքերն են  աճել.

«Ցավոք սրտի, ընտանիքներում բռնությունը բոլոր ժամանակներում է եղել, առկա է բոլոր երկրներում: Հարցն այն է, որ մենք հիմա՝ Ոստիկանության պետի պահանջով, սկսել ենք տանել ընտանեկան բռնության առանձնացված հաշվառում, որն այսօր ավելի օբյեկտիվ պատկերն է ցույց տալիս»,-ընդգծեց գնդապետը:

Նելլի Դուրյանի համոզմամբ, թվերի աճը կապված է Ոստիկանության կողմից համալիր աշխատանքների արդյունքի հետ, քաղաքացիների կողմից Ոստիկանության վստահության  բարձրացման հետևանք է, ինչպես նաև ոստիկանների կողմից համալիր  օպերատիվ  կատարված աշխատանքի արդյունք է, քանի որ, բանախոսի խոսքով, մի մասը ոստիկաններն են բացահայտել:

Ասուլիսի մյուս բանախոս հոգեբան Իրինա Ծատուրյանն առանձնացրեց ընտանեկան բռնության չորս տեսակ՝ սեռական, հոգեբանական, ֆինանսական և ֆիզիկական բնույթի. « Հոգեբանական բնույթի բռնության դեպքում, որը հիմնականում կիրառվում է կանանց նկատմամբ, Ոստիկանություն ոչ ոք չի դիմի: Հոգեբանական բնույթի բռնություն է, օրինակ, երբ ամուսինը դժգոհ է, թե ինչպես է կինը ճաշ եփում, ինչպես է երեխաներին դաստիարակում, ինչպես է հագնվում»,- նկատեց հոգեբանը:

Նրա խոսքով, երբ խոսվում է բռնության մասին կամ գենդերային անհավասարության մասին, պետք է  հիշել նաև, որ ապրում ենք 21-րդ դարում, քանի որ հիմա կինն ու տղամարդն ունեն հավասար իրավունքներ և հավասար հնարավորություններ.

«Հայաստանում ընտանեկան բռնությունն այդքան շատ և ուժեղ չէ, ինչպես աշխարհի շատ երկրներում: Մենք ունենք շատ լավ հնարավորություններ խնդիրները լուծելու և առաջ գնալու»,-համոզված է Իրինա Ծատուրյանը: