Դիմորդների համար նախատեսված շտեմարանում տեղ գտած անիմաստ  ու ոչ պակաս  անտրամաբանական հարցերի մասին հնչող դժգոհություններն  անսպառ են:

«Հայկական Վարկած»-ին են դիմել մայրաքաղաքի դպրոցներից մեկի հայոց լեզվի ուսուցիչները, որոնք, իրար հերթ չտալով, վրդովված բողոքում էին. « Այս տարի չբավարարվելով 4 շտեմարանով, անհրաժեշտ համարեցին մի փոքր էլ գումար աշխատել դիմորդների հաշվին և ավելացնել ևս 2 շտեմարան, որոնք ոչնչով չեն զիջում նախորդներին՝ իրենց անիմաստ բովանդակությամբ:

Բավական չէ՞ արդյոք,   Տ. Մեյթիխանյանին վստահելով «նորամուծություններով»  շտեմարան կազմելու  առաջնությունը՝ գցել հայոց լեզվի վարկը. մի՞թե նրա նպատակը   օտար լեզվի բարձր միավորների կողքին սեփական լեզվի «ողորմելի»  միավորների ցուցադրումը չէ:

Գուցե նա հակառակն է ուզում անել ՝ պահանջելով, որ տնտեսագետը, ճարտարագետը, աշխարհագրագետն իմանան մեր բառարաններում «քնած» բառերի հոմանիշային շարքերն ու բացատրությունները, սերտեն նոր շտեմարանի  «Բառագիտության» բաժինը, կարողանան կազմել բարդ նախադասության  գծապատկերները, յուրացնեն պնդումների փունջը:

Ստացվում է, որ մաթեմատիկական հաշվարկը ևս խիստ անհրաժեշտ է հայ գրականության իմացությանը. դիմորդը պետք է  կարողանա, ըստ տողերի աճման  կարգի,  նշել ստեղծագործությունների հերթականությունը (Գրականություն, գլուխ 11, էջ 154, առաջադրանք 30): Իսկ մայրենիի յուրացման համար, պարզվում է, որ խիստ անհրաժեշտ է  մաթեմատիկական հաշվարկներ սերտելու կանոնների իմացությունը: Նոր շտեմարանի ուղղագրության վերաբերյալ կազմած առաջադրանքերը կատարելու համար  խիստ կարևոր է պատմական , քաղաքական, մարզական  բնագավառներին վերաբերող  հապավումների ճիշտ գրությունը(Բաժին 1-ին, էջ 5, առաջ. 6,7)»:

Արդյո՞ք ԳԹԿ-ն այդքան անփորձ  կառույց է, որ նման կարգի բացթողումներ է կատարում, թե՞ դա հստակ ինչ -որ մարդկանց բարձր հովանու տակ գործող բիզնեսի տխուր շարունակությունն է:

Ուսուցիչները վրդովված էին. «Տ. Մեյթիխանյան և նրա  կազմի «խոնարհ» անդամներ, ձեր վարկը բարձրացնելու այլ  ուղիներ որոնեք. շտեմարանային ձեր « նորամուծություններով»  դուք գցում եք  մայրենիի վարկը: Այսօրվա դիմորդը՝ հիասթափված և հուսահատված, նախընտրում է  անգլերենը ՝ մայրենիի փոխարեն. սա՞ է արդյոք ձեր նպատակը:

Շտեմարանում հարց կա նաև Բահրեյնիի Հանրապետության մասին՝ այդ բառի ուղղագրության վերաբերյալ:  Հարց է առաջանում՝  կորած-  մոլորած Բահրեյնիի Հանրապետության  հարցաշար կազմողներից որևէ մեկն իր երկրի դիմորդների հախից գալու համար Հայաստանի մասին որևէ հարց կդնի՞:

Ինչո՞ւ պետք է մեր դիմորդը  Բահրեյնի բառի գրությունը իմանա. դա նրա ինչի՞ն է պետք:

Ի վերջո, ինչո՞ւ է շահարկվում երկնամու՞խ, թե երկնամու՞ղ, ի՞նչ ենք մղում երկինք …

Դիմորդը մեր «վայ» լեզվաբանների կազմած շտեմարանի «գլուխկոտրուկներից» գլուխ հանելու համար Խորենացու նման պետք է օգտվի 40 և ավելի գրավոր աղբյուրներից և  պատասխաններն այդպես էլ չգտնի:

Անսխալ չեն շտեմարանները. եթե 14 և ավելի լեզվաբանների խումբը  չի կարողացել անսխալ  աշխատանք կատարել, էլ ի՞նչ է ուզում ապացուցել դիմորդին, հայ ժողովրդին:

Թող լեզվաբանների այս «պատկառելի» խումբը  հայերենի իմացությունը  բարձրացնելու իր եռանդն ուղղի հեռուստաընկերությամբ և ռադիոյով անվերջ աղաղակող, սխալներ հնչեցնող  հաղորդավարների և մյուսների դեմ:

Արդյոք Մեյթիխանյանին չբավարարե՞ց իր կազմած հարցաշարից կտրված դիմորդուհու  ինքնասպան լինելը. նրան նոր զոհե՞ր են պետք»:

Սիրանուշ Ստեփանյան