Վերջին օրերի թիվ 1 հարցը` կոալիցիոն քննարկումները կամ դրանց մասին դիտարկումներն ավարտվեցին:

Գագիկ Ծառուկյանի հայտարարությամբ, որը մի փոքր անսպասելի էր նույնիսկ ոչ հասարակ մահկանացուների համար, հանրությանը քննարկելու նոր թեմա մատուցվեց. Թե հերոսական կերպար դարձած նախկին կոալիցիոն գործընկերը ինչի՞ց դրդված է մերժել ՀՀԿ կոալիցիոն ոտնձգությունները կամ կոալիցիա կազմելու պահանջը:

Հանրության աչքին Ծառուկյանի հերոսական կեցվածքն ու տպավորություն թողնելու միտումը վարկածներից մեկն է: Չնայած ԲՀԿ առաջնորդն ընդամենը նշում է, որ նպատակահարմար չի գտնում կոալիցիա մտնելը, բայց, նրա հայտարարությունն, ինչպես նաև կորուստների պատրաստ լինելու մասին հիշեցումները այլ բան են ասում:

Այս պահից սկսած դաշտը վերլուծողների ու վարկածների պակաս չի զգացվի. Քիչ հավանական է, որ առողջ դատողությունը հաղթանակել է՝ ի հեճուկս իշխանության կամքի, առավել տրամաբանական է իշխանության երկու թևերի պայմանավորվածության վարկածը:

Դա անշուշտ  հասկանալի է քաղաքական հաշվարկի տեսանկյունից, սակայն մյուս կողմից էլ՝ հարց է առաջանում` Ի՞նչ էր նա այս ամբողջ ժամանակ բանակցում ՀՀԿ-ի հետ, ինչո՞ւ էր լռում այսքան ժամանակ: Ինչի՞ էին սպասում, կամ ինչը՞ այն չեղավ, վերջնական որոշման հանգելուց առաջ:

Քաղաքական դաշտում, ըստ պետքի օգտագործվող ֆիգուրները այսօր Ծառուկյանի հայտարարությունից  արդեն իսկ ժամեր անց, գործուղվեցին ասելու, որ պետք չէ այս ամենի հետևում փնտրել Քոչարյանի ականջները. «Ռոբերտ Քոչարյանի անունը կապվում է արյան հետ: Հասարակությունը չի մոռացել ոչ հոկտեմբերի 27-ը, ոչ մարտի 1-ը»:

Սա կարող է մեծ հաշվով միտված լինի ժողովրդին շեղելուն, նրան հետ պահելու « թափված արյան» հոտն առնելու ու համարժեք պատասխանե պահանձելու մղումից:Հենց այստեղ է, որ գալիս է մի նոր վարկած. Խաղո՞ւմ են մարդկանց զգացումների հետ, ԲՀԿ-առաջնորդի հայտարարություններից ընդամենը ժամեր անց  հայտարարելով, թե` երկրորդ նախագահի տեղը ճաղերի հետևում է, թե՞ ռեալ վտանգ են զգում նրանից:

Մեծ հաշվով, ԲՀԿ-ն շարունակում է պահպանել իր, կիսադասական իշխանական բնույթը և ինչքան էլ փորձի, դեռևս հանրությանը չի համոզել, իր քաղաքացիական արժեհամակարգ կրող կուսակցություն լինելու ոչ գաղափարական և ոչ էլ գործնական լինելու հարցում: Ու թերևս միամիտ կլինի այսօր ԲՀԿ-ին պատկերացնել իրական ընդդիմության դերում:

Կա նաև մեկ այլ վարկած. ՀՀԿ-ն ամեն կերպ կարող է ձգտել խրախուսելու ԲՀԿ-ին իրական ընդդիմություն լինելու հարցում: Դրանով լուծելով Հայաստանում ընդդիմադիր բաց դաշտը ծածկելու հարցը, ավելին` այն դարձնելով վերահսկելի և կառավարելի:

Այս պահի ուշագրավ հարցերից մեկն էլ ԲՀԿ իշխանական մասի  վիճակն է: Սա է պատճառը, որ ոմանք արդեն չեն բացառում արտահոսքը ԲՀԿ-ից, մեսիջներ ուղղելով հենց այդ մասային:

Իհարկե, ԲՀԿ դեպքում էականը Ծառուկյանի կապիտալն է ու դրա անձեռնմխելիությունը, քան վարչական ռեսուրսը, քանի որ առանց վարչական ռեսուրսի նա կարող է իր ունեցած կապիտալով պահել կուսակցությունը: Իսկ հակառակը պատկերացնելը դժվար է:Եթե նրան զրկեն կապիտալից… Սակայն վարկածները շատ են, իսկ դրանք կհստակվեն, թե՞ ավելի խորհրդավոր կդառնան, ցույց կտա ժամանակը: