Մինչ կանայք ելք են որոնում բանակի ներսում առկա լարվածությունը թուլացնելու, անգամ առաջարկում իրենց ծառայությունը բանակին, պետական բարձրագույն կրթական մարմինը`այս դեպքում Մանկավարժական համալսարանը, որը կրթական ծրագիր է իրականացնում պատրաստելով ռազմական հոգեբաններ,  իր շրջանվարտներին չի կարողանում հիմնավոր պատասխան տալ, թե ինչի համար է հոգեբանության ֆակուլտետի նշված բաժինը, ինչ նպատակի է ծառայում, եթե շրջանավարտները իրենց մասնագիտությամբ աշխատանք փնտրելիս հանդիպում են զարմանքախառն մերժման:

Նախ ասենք, որ Մանկավարժական համալսարանի Ռազմական հոգեբանություն կոչվող բաժնի առաջին  շրջանավարտները մեծ մասամբ աղջիկներ, դիմել են մեզ խնդելով բարձրացնել իրենց հուզող խնդիրը.«Երբ մենք ընդունվեցինք առաջին կուրս մեզ հետ հանդիպեց ՊՆ նախարար Սերյան Օհանյանը և մեզ հանդիսավոր խոստում տվեց հավատացնելով թե` մենք շատ ճիշտ ընտրություն ենք կատարել, որ մեր գործն արդեն ապահովված է: Ի թիվս շնորհավորանքների նա ասաց, որ շատ կարևոր մասնագիտություն ենք ընտրել և բանակը մեր կարիքը շատ ունի: Մենք ոգևորվեցինք: Իսկ երբ ավարտեցինք, ու քանի որ աշխատանքի համակարգված առաջարկ չեղավ, որոշեցինք ինքներս դիմել զորամասեր: Աղջիկներից մեկի հայրը պատմում է, մի քանի զորամաս է դիմել.« Այ ախպեր ջան նման բան չկա, ինչի՞ մասին է խոսքը.մենք ոչ նման հաստիք ունենք, ոչ էլ հրագանգ: Ավարտել են լավ են արել հիմա ով չի ավարտում», — պատասխանել են զորամասերում:

Ամենահետաքրքիրն այն է, որ նախարար Օհանյանն այդ ամբողջ ժամանակ  չի էլ հետաքրքրվել ու հավանաբար մոռացել է իր տված հանդիսավոր խոսքը.Մինչդեռ բանակում հոգեբանի, հատկապես, կին հոգեբանի կարիք իսկապես կա: