Քաղաքապետ Կարեն Կարապետյանի անձնական նախաձեռնությամբ այս տարվա ապրիլի 1-ից մանկապարտեզները սկսեցին աշխատել անվճար հիմունքներով. միջոցներ հայթայթվեցին և ավագանու խորհուրդը որոշում ընդունեց` փոխհատուցել երեխաներից գանձվող գումարը քաղաքապետարանի միջոցներից: Չնայած այս հարցը շատ խիստ է դրված, այն փաստորեն շրջանցողներ կան:

Արաբկիրի թիվ 31 մանկապարտեզի տնօրենը ավագանու խորհրդի որոշման շրջանցումը կազմակերպել է յուրահատուկ ձևով: Մտցվել է ֆոնդի փող հասկացություն, ընդ որում` դրա չափը թողնվել է ծնողների հայեցողությանը` «ով ինչքան կարող է». նվազագույնը`1000 դրամը և ավելի` մինչև 10 000 դրամ: Վճարումը կատարվում է բանկում բացված հատուկ հաշվեհամարին, որը ոչ այլ ինչ է, քան տնօրենի անձնական օգտագործման բանկային հաշիվ: Չնայած պնդումը, թե դա կամավոր սկզբունքով է արվում, մեզանում այդ մեխանիզմը այնքան չաչրկված է, որ դրան անդրադառնալ չարժե: Միայն նշենք. Օրինակ` ինչու պետք է ծնողը որոշի գումար փոխանցել հաշվեհամարին, եթե նա գիտի, որ քաղաքապետարանը հոգում է իր երեխայի դաստիարակության ու խնամքի ծախսերը:

Բայց այս հարցն ընդամենը առիթ էր` ծանոթանալու մանկապարտեզի տնօրեն Մարինա Ռոբերտովնա Ամիրյանի կառավարման մյուս «նրբություններին»:

Մեզ դիմել են ծնողներ, խնդրելով պատկան մարմինների ուշադրությունը բևեռել մի շարք փաստերի վրա. Մենք էլ խնդրել ենք նրանց անվանական դիմում ներկայացնել: Իսկ մինչ այդ մի քանի դրվագ պատմենք նրանց բանավոր բողոքից.Մանկապարտեզը վերանորոգման մեջ է: Երկու խմբասենյակի վերանորոգման պատճառով տնօրենը 4 խմբի միանգամից տեղակայել է մանկապարտեզի դահլիճում: Ընդ որում, երեխաներից մի քանիսը հիվանդ են ջրծաղիկով, կարմրուկով, վարակիչ տարբեր հիվանդություններով: Թերևս կարող է հարց առաջանալ, բուժույրը ինչպե՞ս չի արգելել հիվանդ երեխաներին մանկապարտեզ  բերել, զանց առնելով իր պատասխանատվության հարցը.  Ծնողները պատմում են, որ բուժքույրը, երբ տեսել է, որ տնօրենն անդրդվելի է, արձակուրդ է ձևակերպել, որպեսզի, եթե հանկարծ գան ստուգման, ինքը պատասխանատվությունից դուրս լինի: Իսկ երբ տնօրենին հարցնում են, թե` «լավ, չեք վախենու՞մ, որ երեխաներին այդպես լցրել ե՞ք իրար գլխի», պատասխանում է. «ինձ ո՞վ կարա բան անի, Աստղիկ Ռոբերտովնան մեջքիս կանգնած ա». Աստղիկ Ռոբերտովնան Արաբկիրի վարչական շրջանի սանեպիդկայանի պետն է, տնօրենի ընկերուհին:

Ծնողների պատմելով, երեխաներն անգամ նստելու տեղ չունեն. Իսկ այնտեղ, որտեղ նստելն է արդեն խնդիր է, խոսք անգամ գնալ չի կարող քնելու տեղի մասին:

Որոշ ծնողներ դադարել են երեխաներին տանել մանկապարտեզ, սակայն հատուկենտ երեխաների բացակայությունն իրավիճակը չի փրկում:

Սակայն սա հարցի մի կողմն է. ըստ ծնողների, տարիներ շարունակ այս մանկապարտեզում բարեհաջող կերպով կազմակերպվում է երեխաներին հատկացվող սննդի կազմակերպված վաճառքը. գնորդները հիմնականում մանկապարտեզի աշխատողներն են, որոնք նախընտրում են մի 10 կամ 20 դրամ ցածր գներով հենց մանկապարտեզից կատարել գրեչկայի, ձեթի, հավի, բրնձի և մյուս մթերքների առևտուրը: Երեխաների համար հատկացվող մթերքներից օգտվում են ոչ միայն աշխատողները, այլև նրանց բարեկամենրը, ծանոթները:

Եվ բնական է, որ երեխաներին հացից զրկող տնօրենը չէր կարող նույն բանը չանել աշխատողների նկատմամբ: Այսպես, դաստիարակները պատմել են ծնողներին որ մանկապարտեզում պահվում է երկու վեդոմոստ կոչված, աշխատավարձ ստանալու ժամանակ աշխատողները միաժամանակ ստորագրում են երկուսի մեջ էլ: Ասում են, նախկինում աշխատող, բայց չաշխատող «մեռած հոգիների», ինչպես նաև նման երեխաների բավական մեծ զանգված էր պահվում նաև` մոտ 20 հոգի, որոնց գումարները ևս տնօրենի գրպանն էր գնում, բայց հիմա այս հարցում Մարինա Ռոբերտովնան համեստացել է և, ասում են, որ բավարարվում է մի 4-5 հոգով: Բայց ամենահետաքրքիրը տրված աշխատավարձի պահն է` օրինակ, 60 հազար դրամ աշխատավարձ ստացողները կարող են ստանալ 30 հազար. տնօրենն ինչ-որ բաներ է ասում, բացատրություններ, ոչ ոք այդպես էլ չի հասկանում, թե ինչի համար են իրենից այդքան գումար պահում, բայց շարունակում են աշխատել ու լռել: Եվ այսպես տարիներ շարունակ:

Թե այս դեպքում, թե առհասարակ, բողոքները շատ են, բայց երբ գործը հասնում է անվանական բողոքին մարդիկ խուսափում են, ավելորդ գլխացավանքից հեռու մնալու, իսկ ավելի շուտ` «միևնույնն է ոչինչ չենք փոխվելու» համոզմունքից ելնելով: