Հելսինկյան ասոցիացիայի նախագահ Միքայել Դանիելյանն այսօր համաներումն  անվանել է հերթական «աչքփակոցի»:
«Ընդամենը փորձում են միջազգային հանրությանը ցույց տալ, որ ունենք լիբերալ իշխանություն»,- ասում է Միքայել Դանիելյանը։

Նա համոզված է, որ քրեակատարողական հիմնարկներում վատթար վիճակը ևս չի փոխվի. «Շատ արագ նորերին կնստեցնեն։ Քրեական գործերը շատ արագ են լուծվում, ամեն մի մանր հանցանքի համար ազատազրկում են մարդկանց, ուստի մոտ 400 մարդ ազատելով՝ ՔԿՀ-ներում տեղի խնդիրը չի լուծվի»:

Դանիելյանը կարծում է, թե` «ՀՀ արդարադատության նախարարությանը, ՀՀ իշխանություններին հարմար չի ներկայացնել բանտերում կատարվածի իրական պատկերը: Այն զեկույցները, որ ներկայացնում է դիտորդական առաքելություն ունեցող խումբը, անատամ զեկույցներ են»: Նրա գնահատմամբ, ոլորտի պատասխանատուները վարվում են մի սկզբունքով. ինչքան քիչ իմանան, թե բանտերում ինչ է կատարվում, այնքան լավ: Հելսինկյան ասոցիացիայի նախագահի համոզմամբ «Վիճակը ոչ թե վատ է, այլ անտանելի: 2002 թ., երբ մենք և Նորվեգիայի Հելսինկյան կոմիտեն անցկացրիք մոնիտորինգ, մեր զեկույցում նշել էինք, որ գտնվել ՀՀ բանտերում՝ հավասարազոր է խոշտանգման և անմարդկային վերաբերմունքի: Նույն պատկերն է նաև հիմա

Դանիելյանի ղեկավարած կառույցը չի մտնում դիտորդական առաքելություն ունեցող հանձնաժողովի մեջ, սակայն պարբերաբար իրականացնում է մոնիտորինգներ քրեակատարողական հիմնարկներում, հոգեբուժարաններում և այլ հաստատություններում:

Եվ մինչ հերթական մոնիտորինգն իրականացնելը, Միքայել Դանիելյանը տեղեկացրեց, որ իրենք նամակով դիմել են նախկին նախարար Գևորգ Դանիելյանին, որը թույլ է տվել մտնել քրեակատարողական հիմնարկներ ու իրականացնել ծրագիրը: Առաջին փուլն ավարտելուց և համապատասխան զեկույցը ներկայացնելուց հետո, ասոցիացիան նամակ է գրել արդեն 2-րդ փուլն իրակացնելու թույլտվություն ստանալու համար, սակայն նրանց մերժել են, պատասխանելով, թե նախորդ մոնիտորինգի արդյունքների ամփոփումը մի շարք մարդկանց օբյեկտիվ դժգոհությունն է առաջացրել, և ծրագրի 2-րդ փուլի իրականացումը համարվում է աննպատակ:

Միքայել Դանիելյանը դժգոհ է, որ այդ որոշումն ու ներկայացված պատճառաբանությունները անհեթեթ են. «թույլտվություն ոչ թե անձերն են տալիս, այլ կառույցը, եթե նախարարը փոխվում է, չի նշանակում՝ նախորդ որոշումն էլ պիտի փոխվի»:

նա նշեց, որ իրենց նամակից հետո, մոտ մեկ ամիս առաջ նորից են դիմել նախարարին համապատասխան պարզաբանում ստանալու նպատակով, սակայն մինչ օրս նրանց չեն պատասխանել: Ուստի իրենք այլևս չեն սպասելու պատասխանին և դատական հայց են ներկայացնելու այս կապակցությամբ: