Սուրեն Սուրենյանց

Հաջորդ տարի Ռուսաստանում նախագահական ընտրություններ են:
Այսօր Ռուսաստանի լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցության ղեկավար Վլադիմիր Ժիրինովսկին հայտարարել է, որ առաջադրելու է իր թեկնածությունը:
Սակայն նրա, ինչպես նաեւ կոմկուսի առաջնորդ Գենադի Զյուգանովի մասնակցությունն ընտրություններին` գործընթացին որեւէ ինտրիգ չի հաղորդում: Պատկերավոր ասած, նրանք ընտրություններին մասնակցում են` արժանապատվորեն պարտվելու եւ դրանք լեգիտիմացնելու համար: Խորհրդարանից դուրս գործող իրական ընդդիմությունն էլ բարոյալքված ու մարգինալացված է: Որեւէ մեկը չի հավատում, որ, ասենք, Գասպարովը կամ Կասյանովը կարող են լուրջ գործոն լինել առաջիկա ընտրություններում:

Ռուսական առաջիկա ընտրությունների միակ ինտրիգն այն է, թե իշխանության տանդեմից ո՞վ է առաջադրվելու: Առայժմ թե, Պուտինը եւ թե, Մեդվեդեւը չեն բացառել իրենց մասնակցությունն ընտրություններին:
Այս զույգի մեջ կարող են լինել հակասություններ տակտիկական հարցերում: Հակասություն ծնող մյուս հանգամանքն էլ իշխանության` տնտեսական ճգնաժամը հաղթահարելու անկարողությունն է, հասարակական վստահության դեֆիցիտը եւ մեղավորների փնտրտուքը:
Տանդեմի վերջնական որոշումը` նախագահի թեկնածուի հարցով խիստ էական է, որովհետեւ դա է ընթացիկ ընտրական մարաթոնի միակ ինտրիգը: Ռուսաստանն ապրում է «վերահսկելի դեմոկրատիայի» ռեժիմում, որտեղ որոշիչը ոչ թե հասարակության քվեն է, այլ` հումքային ռեսուրսների հաշվին ամրապնդվող ռեժիմի կարծիքը: