Սյունիքի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանում 2010թ. դեկտեմբերի 3-ին տեղի ունեցավ Սերգեյ Զավիկի Մանուկյանի ինքնասպանության գործով հերթական դատական նիստը:

Հիշեցնենք, որ Սյունիքի մարզի Նորավան գյուղում գտնվող զորամասի ժամկետային զինծառայող շարքային Սերգեյ Զավիկի Մանուկյանը 2009թ. նոյեմբերի 10-ին սպանված հայտնաբերվել է զորամասի տարածքում: Նրա մահվան համար մեղադրվում են զորամասի հրամանատար` Գեղամ Ասատրյանը և երկու սպաներ` պաշտոնական դիրքը չարաշահելով Մանուկյանին ինքնասպանության հասցնելու համար: Ուշագրավ էր, որ զորամասի հրամանատարը գտնվում էր ազատության մեջ, սակայն 2010թ. դեկտեմբերի 3-ին դատարանը բավարարեց Սերգեյ Մանուկյանի իրավահաջորդների ներկայացուցիչ փաստաբան Տիգրան Մուրադյանի միջնորդությունը և զորամասի հրամանատար Գ. Ասատրյանին դատական նիստերի դահլիճից կալանավորեց:

Հանգուցյալ Ս. Մանուկյանի մայրը` Լամարա Մանուկյանի հետ զրույցում նշվեց, որ որդու սպանության պատճառը մինչ օրս իր համար անհասկանալի է` ինչպե՞ս է որդին ինքնասպանություն գործել իրեն կրակելով, երբ նրա դիակից 16 մետր հեռավորության վրա հայտնաբերվել են նրա արյան հետքերը, ինչպե՞ս է որդին կանգնած վիճակում կրակել իր գլխին և ընկել երկու պատերի արանքում, այն դեպքում, երբ պատերին արյան հետքեր չեն հայտնաբերվել:

Զինվորի մայրն ասաց նաև, որ իր որդու նկատմամբ զորամասի սպաների կողմից դրսևորվել է անմարդկային վերաբերմունք, որդուն ծեծել են, հայհոյել, նսեմացրել և այդ ամենը կատարվել է առանց որևէ պատճառի: Որդին ծխախոտ է խնդրել սպայից, վերջինս հայտնել է, որ չունի, այնուհետև հանել է ծխախոտը և ծխել, իսկ Սերգեյի հարցին, թե ինչու իրեն ծխախոտ չի տալիս, սպան սկսել է տղային հայհոյել, նսեմացնել և հարվածել: Մեկ այլ դեպքում, զորամասի հրամանատարը դարպասների մոտ սպասելու համար իջել է իր մեքենայից և դարպասները 20 վայրկյան ուշ բացելու համար բռունցքով հարվածել որդուն: Զորամասի մյուս սպաները, ովքեր քաջատեղյակ են եղել զինծառայողներին ծեծելու, նվաստացնելու և ծաղրուծանակի ենթարկելու մասին, լռել են և չեն հայտնել իրավապահ մարմիններին:

Հերթական որդեկորույս մայրն իր խոսքով դիմում է ՀՀ բարձրաստիճան պաշտոնյաներին, «Ո՞վ է մեղավոր բանակում տիրող այս բարձիթողի վիճակի, ամենաթողության և անպատժելության համար, ու՞մ ձեռքն ենք տալիս մեր զավակներին, ու՞մ ենք վստահում հազիվ կյանք տեսած 18 — 20 տարեկան մեր երեխաներին»: Տիկին Լամարան հավելեց նաև, որ Սյունիքի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանում գործի դատաքննությունն իրականացվում է գրեթե արագացված ընթացակարգով, դատավոր Հ. Դավթյանի` գործի քննությունն արագ ավարտելու ցանկությունից և ամբաստանյալների` դատավորի հետ համաձայնեցված գործողություններից հետևում է, որ դատավճիռն արդեն իսկ որոշված է և իր որդու մահվան մեջ մեղավորների համար նախատեսված է առավել քան մեղմ պատիժ: